باران بارید

ما می گذریم و در غبار تاریخ گم می شویم
ما می رویم و در لابه لای ورقهای تاریخ محو می شویم
ای دوست از من و شما جز خاطری نمی ماند
و نه خاطری ماندگار چون نقشی بر دل سنگ
ما چون جای پای کودکی به جا مانده در کنار ساحل شنی دریاییم
و گذر زمان چون موج که بر دل ساحل می کوبد
و اثری نمی گذارد و جای پایی نمی ماند 
من و شما را دفن خواهد کرد
من و شما نه سعدی و نه حافظیم
نه ابوریحان و نه منجی یک امت و تمام مردمیم 
هیچ نیستیم هیچ
ولی ای دوست ما می توانیم منجی خود باشیم
هر کدام می توانیم خود را نجات دهیم
فقط خود را
خوب بیندیشیم زندگی از من و شما چه می خواهد
و ما را به کجا می برد
چرا ما را می برد
چرا ما سکان کشتی زندگی خود را به دست نگیریم
چرا با چشمان باز به پیش نرویم
چرا خود را به سخره های ساحل بکوبیم و برویم
راه معلوم است و مقصد از دور پیدا
راه را به ما نشان داده اند و گفته اند به کجا می رویم این گونه شتابان
چشم بگشاییم و درست برویم و در راه نمانیم
و از تاریکیهای دنیا برون آییم آن گونه که باید
نه آنگونه که شاید 
و به دل تاریک کور دلان خوش آید
اگر من و شما منجی خود باشیم

نسلی را نجات خواهیم داد .